Kultura to obszar życia społecznego w sposób pośredni oraz bezpośredni oddziałujący na gospodarkę. Unia Europejska to zbiór interesów oraz możliwości ujęty w jednolitym wewnętrznym rynku. Siłę tego rynku stanowią niczym nieograniczeni, doskonale wykształceni pracownicy o wysokim współczynniku świadomości kulturowej.

Efektywność i rentowność to pojęcia znane również w obszarze kultury, często stawiane w opozycji do wieku pracownika. Im starszy pracownik, tym mniej efektywny, przez co zmniejsza się rentowność stanowiska pracy, które on zajmuje. Oczywiście to podejście jest błędne, szczególnie w kulturze, która jest obszarem gospodarki opartym na wiedzy oraz specjalistycznych umiejętnościach, których nabycie wiąże się z długotrwałym procesem edukacji i praktyki. W przypadku kultury i przemysłów kultury umiejętne łączenie kreatywności z doświadczeniem jest kluczem do rynkowego sukcesu. Właśnie dlatego tak ważne jest budowanie zespołów w oparciu o pracowników w różnym wieku, którzy dzięki współpracy na poziomie opracowania produktu, wprowadzania go na rynek będą dzielili się doświadczeniem oraz wzajemnie inspirowali.

Ważne jest budowanie zespołów w oparciu o pracowników w różnym wieku

Kultura może zatem stać się modelowym rynkiem, na którym wypracowane zostaną dobre praktyki w zakresie przeciwdziałania dyskryminacji osób starszych na rynku pracy.

Dyskryminacja ze względu na wiek oznacza nierówne, gorsze traktowanie osoby — w porównaniu z innymi osobami — tylko i wyłącznie ze względu na jej wiek. Z dyskryminacją wiekową mogą spotkać się osoby w każdym wieku, także młode, jednak problem ten w sposób szczególny dotyka osoby starsze. Po łacinie discriminatio oznacza rozróżnienie, rozdzielanie.

Warto podkreślić, że nie każde nierówne traktowanie należy uznać za dyskryminację. Odmienne traktowanie z powodu wieku jest czasami potrzebne. O dyskryminacji mówimy dopiero wówczas, gdy nierówne traktowanie jest krzywdzące, niesprawiedliwe i nieuzasadnione (źródło: http://www.senior.info.pl). Co więcej, aktywne włączenie seniorów w prace związane z budowaniem oferty kulturalnej instytucji, tworzeniem produktów kultury, realizacją usług kulturalnych wzmacnia ich pozycję oraz wspiera samodzielność. Warunkiem spełnienia się i prawidłowego  funkcjonowania osób powyżej 50. roku życia nie powinna być jednak tylko i wyłącznie praca zawodowa. Problem osób starszych i ich funkcjonowania na rynku pracy nie ogranicza się zaś tylko do pracowników sektora kultury. Dla osób niezwiązanych z tym sektorem kultura może być ofertą w postaci aktywnego uczestnictwa w życiu społeczności lokalnych. Udział w różnego rodzaju organizacjach czy wolontariat dają nieograniczone możliwości zarówno emocjonalnego, duchowego, jak intelektualnego  wzbogacania siebie oraz innych.

Wszyscy będziemy kiedyś mieć więcej niż 50 lat.

Zasadniczym problemem w aktywizacji osób starszych jest ich alienacja z życia społeczno-gospodarczego. Ten stan rzeczy spowodowany jest brakiem chęci nawiązania dialogu między osobami młodymi a seniorami. Stereotypy funkcjonujące na rynku pracy, które każą traktować osoby po 50. roku życia jako te, które kończą karierę zawodową bądź nie są w stanie wnieść nic wartościowego do życia społecznego, muszą ulec zmianie. Jeżeli tak się stanie, odbędzie się to z korzyścią dla wszystkich, bowiem wszyscy będziemy kiedyś mieć więcej niż 50 lat.