Poniżej przedstawiamy komentarze autorskie Anne Fairfax i Richarda Sammonsa dotyczące rewitalizacji kwartału miejskiego Sant Julia de Loria w Andorze. Architekci, z którymi rozmowę mogli Państwo przeczytać w poprzednim numerze „Purpose”, często zajmują się przywracaniem świetności zniszczonym budynkom. Ich nowojorskie biuro ma na swoim koncie wiele udanych realizacji, zwłaszcza w zakresie projektowania wnętrz historycznej zabudowy miejskiej.

Anne Fairfax i Richard Sammons, znakomicie wykształceni, mają ogromną umiejętność posługiwania się klasycznymi detalami architektonicznymi. Ponieważ Richard Sammons jest także znawcą proporcji stosowanych w klasycznych budowlach, ważną częścią ich pracy są projekty rewitalizacyjne dotyczące nie tylko poszczególnych budynków, ale także większych całości urbanistycznych. Mamy nadzieję, że doświadczenia, którymi się dzielą, wzbogacą naszą wiedzę w tym zakresie.

Ogólny charakter celów
Intencją na przyszły rozwój, jak również zachowanie spójnej i trwałej historycznej tkanki miejskiej w Obszarze Chronionym, a dokładnie „Strefie 3”, jest uznanie, że celem zarządzania miejskim otoczeniem zabytków powinno być osiągnięcie jednolitego i harmonijnego środowiska. Dla osiągnięcia tego celu wysunięto następujące propozycje:
Zachowanie, poszanowanie oraz wzmocnienie pierwotnych terenów i modeli zasiedlania, zgodnych z oryginałem historycznej tkanki miejskiej, podczas restaurowania oryginalnej historycznej zabudowy i modelu zasiedlania.
Przywrócenie i wzmocnienie oryginalnej, historycznej tkanki miejskiej nowym budynkom w Obszarze Chronionym, przywrócenie i wzmocnienie poczucia harmonii.
Ustanowienie ścieżek widzenia w celu wzmocnienia znaczenia zarówno zabytków na obszarach miejskich, jak i widoków na krajobraz naturalny.
Zacieśnienie i usprawnienie hierarchii istniejących budynków w/na skali, wysokości i masy.

 

Kryteria architektoniczne i urbanistyczne
Wzmocnienie typologii istniejących budynków.
Zachować i uszanować ustanowiony porządek ulic i fasad. Utrzymać, odrestaurować i zachować istniejącą sieć małych alejek i publicznych placów.
Nowa konstrukcja powinna być kontynuacją istniejących  typologii w celu zachowania idealnej architektury i urbanistyki andorskiej/angorskiej.

 

Bryła zewnętrzna
Struktury brył budynków powinny pozostać takie same jak w starych/poprzednich typologiach.
Hierarchia struktur powinna być oparta na użyteczności, np. publicznej i prywatnej.
Konieczne jest  odrzucenie integracji sąsiadujących brył.
Budynki/bryły mają być pogrupowane w celu zwiększenia gęstości.
Poradzić sobie z wysokością budynków, biorąc pod uwagę ich sąsiadowanie, włącznie z obiektami użyteczności publicznej, zabytkami, budynkami już istniejącymi, nowymi i historycznymi.
Charakterystyczne formy architektury ludowej Andory zostaną ustalone według wytycznych.
Zbudowanie struktur publicznych do granicznej linii nieruchomości zgodnie z tradycją Andory, z uwzględnieniem sąsiedztwa — wspomniane powyżej — w celu przywrócenia i utrzymania historycznej tkanki miasta.
Rozróżnienie/różnica między budynkami publicznymi a prywatnymi przez użycie skali.
Pozwolenie na zastosowanie specjalnych elementów charakterystycznych w budynkach publicznych jako miejskich punktów zainteresowania.
Dostosowanie brył budynków sąsiadujących z obiektami publicznymi w celu ustalenia i zachowania hierarchii ich wysokości, skali i bryły.
Pochyły dach pozwala na pokrycie go tradycyjną dachówką bez dodatkowych mocowań.
Okna na poddaszach niedozwolone na frontowej stronie budynku, dopuszczalne jedynie na tyłach jako okno dachowe — wiata. Dachy mansardowe niedozwolone.

 

Materiały zewnętrzne
Budynki publiczne budowane z lokalnego kamienia. Kamień położony w jego naturalnej formie, zgodnie z tradycją architektury Andory.
Budynki publiczne mają bazy/fundamenty z kamienia rustykalnego, typowego dla Andory.
Prywatne budowle otynkowane.
Generalnie preferowane materiały pochodzenia naturalnego.
Cegła może być widoczna na parapetach i dookoła okien albo tylko na ścianach bocznych.
Bez materiałów odbijających światło, połyskujących — zarówno na budynkach prywatnych, jak i publicznych.

Szczegóły/detale zewnętrzne
Balkony nie głębsze niż 7 metrów.
Poręcze balkonów wykonane z drewna lub stali, nigdy ze szkła.
Tam gdzie to możliwe, umieszczenie okapów dachowych od strony ulic.
Okapy podtrzymane widocznymi, wystającymi krokwiami — wszystko architektonicznie racjonalne.
Tam, gdzie nie ma okapów, fasady zakończone gzymsami typowymi dla Andory.
Kominy, jeśli wymagane, wbudowane zgodnie z tradycjami Andory.
Rozwijane albo boczne żaluzje będą zastąpione zewnętrznymi, bocznymi okiennicami — tam, gdzie to możliwe.

 

Wejścia, przejścia (otwory)
Wszystkie otwory powinny być w orientacji pionowej. Proporcje wszystkich przejść powinny mieścić się w ogólnym stosunku 3:5 (szerokość : wysokość).
Przejścia (otwory) będą wbudowane nie bliżej niż 20 cm od fasady.
Ponad parterem całkowita liczba przejść powinna stanowić maksymalnie 30% całkowitej powierzchni fasady.

Umeblowanie, oznakowanie i oświetlenie
W całym mieście rozwinąć system znaków, mebli ulicznych i alei zgodnie z tradycją Andory.
Oświetlenie uliczne, tam gdzie to możliwe, będzie zamontowane na budynkach.
Fasady budynków użyteczności publicznej będą oświetlone, aby uwidocznić je jako punkty orientacyjne.
Budynki prywatne będą miały ograniczone oświetlenie.
Oznakowanie na drogach publicznych, parkingach i chodnikach zostanie wyeliminowane lub zminimalizowane.
Znaki podświetlane lub migające są zabronione.

Chodniki i inne
Ulice w obszarze chronionym będą kamienne.
Na placach publicznych będą oddzielone części dla pieszych, które zostaną rozszerzone aż do fasad budynków.
Parkowanie w miejscach oznaczonych jako place publiczne będzie wyeliminowane/zlikwidowane lub ściśle ograniczone tylko dla wjazdów gospodarczych.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie plików graficznych oraz tektu zabronione. Własność Anne Fairfax i Richard Sammons.