Sztuka po koronawirusie
Kryzysy są immanentną częścią naszej egzystencji – zarówno w ujęciu jednostki, jak i społeczeństwa. Kiedy wszystko idzie dobrze, nie zastanawiamy się zbytnio nad światem, w którym żyjemy. Wykonujemy czynności w sposób rutynowy, oczekując w zamian nagrody (finansowej) i zaspokajania pragnień. Przestajemy być czujni, czujemy się bezpieczni, panujemy nad naszym otoczeniem. To nas rozleniwia i sprawia, że jedynym naszym pragnieniem staje się pomnażanie dóbr bez opamiętania.
